Giovanni Maria Visconti

Giovanni Maria Visconti
	"
	książę Mediolanu
Okres	od 3 września 1402; do 16 maja 1412
Poprzednik	Gian Galeazzo Visconti
Następca	Filip Maria Visconti
	Dane biograficzne
Dynastia	Visconti
Data i miejsce urodzenia	7 września 1388 ; Abbiategrasso
Data i miejsce śmierci	16 maja 1412 ; Mediolan
Przyczyna śmierci	Zamach
Ojciec	Gian Galeazzo Visconti
Matka	Katarzyna Visconti
Rodzeństwo	Filip Maria Visconti
Żona	Antonia Malatesta
Dzieci	brak

Giovanni Maria Visconti, (ur. 1388, zm. 16 maja 1412) – drugi książę Mediolanu, syn Gian Galeazzo Viscontiego i Katarzyny Visconti, córki Bernabò Viscontiego, stryja Gian Galeazzo. Był bratem Filipa Marii, który został jego następcą. Otrzymał drugie imię Maria (podobnie jak brat) jako podziękowanie dla Maryi za fakt, że się narodził - jego rodzice byli blisko spokrewnieni (ich ojcowie byli braćmi), a matka wcześniej kilkukrotnie poroniła.

Tytuł księcia Mediolanu przyjął mając zaledwie trzynaście lat, podczas regencji matki. Wkrótce księstwo się rozpadło na skutek walki między stronnictwami kierowanymi przez dowódców wojskowych i najemników. Z walk tych wyszedł zwycięsko Facino Cane, który zdołał zaszczepić w sercu młodego księcia podejrzliwość w stosunku do regentki. Katarzyna została więc uwięziona w Monzy, gdzie zmarła w 1404 r, prawdopodobnie otruta.

Giovanni Maria poślubił w 1408 r. Antonię Malatesta, córkę Karola I, władcy Rimini. Nie miał z nią potomstwa.

Visconti był znany ze swoich psów, rottweilerów, które szkolił, aby rozszarpywały ludzi. Podobno, gdy trwała wojna, w maju 1409 r., lud widząc władcę przejeżdżającego wśród tłumu, zaczął wołać: Pokój! Pokój!. Wtedy na jego rozkaz żołnierze zabili dwieście osób. Następnie zabronił pod karą śmierci wypowiadać słowa pokój i wojna. Nawet duchownych zobligował do używania w czasie Mszy słów Dona nobis tranquilitatem zamiast Dona nobis pacem.

Spiskowcy, którzy mieli dość rządów Viscontiego, wykorzystali moment, kiedy to największy jego wódz Facino Cane był chory i przebywał w Pawii i zamordowali księcia przed kościołem św. Gotarda w Mediolanie.

Umierający Facino kazał przysiąc swoim oficerom, że następcą Giovanniego Marii ustanowią jego brata Filipa Marię. Polecił swojej żonie, Beatrice di Lascaris, aby po jego śmierci wyszła za mąż za nowego księcia, co się wkrótce stało.

Seniorowie Mediolanu	Pagano I della Torre (1197–1241) Pagano II della Torre (1247–1257) Manfredi Lancia (1253–1256) Martino della Torre (1257–1259) Oberto Pelavicino (1259–1264) Filippo della Torre (1263–1265) Napoleone della Torre (1265–1277) Ottone Visconti (1277–1294) Matteo I Visconti (1294–1302) Guido della Torre (1302–1311) Matteo I Visconti (1311–1322) Galeazzo I Visconti (1322–1327) Azzone Visconti (1329–1339) Luchino Visconti (1339–1349) Bernabò Visconti (1349–1385) Galeazzo II Visconti (1349–1378) Matteo II Visconti (1349–1355) Gian Galeazzo Visconti (1378–1395)
Książęta Mediolanu i panowanie francuskie	Gian Galeazzo Visconti (1395–1402) Giovanni Maria Visconti (1402–1412) Filip Maria Visconti (1412–1447) Republika Ambrozjańska (1447–1450) Franciszek I Sforza (1450–1466) Galeazzo Maria Sforza (1466–1476) Gian Galeazzo Sforza (1476–1494) Ludovico Sforza (1494–1499) Ludwik XII Walezjusz (1499–1500) Ludovico Sforza (1500) Ludwik XII Walezjusz (1500–1512) Maksymilian Sforza (1512–1515) Franciszek I Walezjusz (1515–1521) Franciszek II Sforza (1521–1535)
Panowanie hiszpańskie	Karol V Habsburg (1535–1540) Filip II Habsburg (1540–1598) Filip III Habsburg (1598–1621) Filip IV Habsburg (1621–1665) Karol II Habsburg (1665–1700) Filip V Burbon (1700–1706)
Panowanie austriackie	Karol VI Habsburg (1706–1740) Maria Teresa Habsburg (1740–1780) Józef II Habsburg (1780–1790) Leopold II Habsburg (1790–1792) Franciszek II Habsburg (1792–1797) Republika Cisalpińska (1797–1799) Franciszek II Habsburg (1799–1800)